Κάθε τόπος κουβαλά μαζί του και την ιστορία του. Αυτή είναι δημιούργημα των ανθρώπων, οι οποίοι με τις πράξεις τους, τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, κάνουν τον τόπο όπου κατοικούν δικό τους, δίνοντας σε κάθε περιοχή το δικό της όνομα, το οποίο δεν είναι τυχαίο. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία και την παράδοση των κατοίκων της κάθε περιοχής.Στην έρευνα αυτή συμπεριλαμβάνονται τοπωνύμια τα οποία υπάρχουν επίσημα στον χάρτη, αλλά και άλλα που αναφέρονται μόνο από τους χωριανούς με διάφορες ονομασίες, οπότε κρίνεται απαραίτητο να αναφερθούν αφού έχουν να μας αποκαλύψουν μια ιστορία από το παρελθόν.
Οι Αγυιές: Είναι η περιοχή βορειοδυτικά της Αναφωτίας, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Χριστοφόρου. Η ονομασία δεν πρέπει να γράφεται Αγιές, διότι δεν έχει καμία σχέση με κάποια υποτιθέμενη Αγία. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη η αγυιά που σημαίνει δρόμος, οδός, λεωφόρος. Η καθαρεύουσα διατήρησε τη λέξη στη φράση «ανά τας ρύμας και τας αγυιάς».
Οι Αγκαθθερές: Η περιοχή αυτή βρίσκεται στα δυτικά του χωριού και οφείλει την ονομασία της στο γεγονός ότι υπήρχαν εκεί πολλοί ακανθώνες. Άκανθα σήμερα λέγεται κοινώς το γαϊδουράγκαθο που είναι γεμάτο αγκάθια.
Τα Αλώνια: Ήταν η μεγάλη έκταση στα νότια του χωριού όπου αλώνιζαν και έπαιζαν ποδόσφαιρο. Σήμερα έχει οικοπεδοποιηθεί.
Ο Ανεμόμυλος: Περιοχή βόρεια του χωριού, εκεί όπου σήμερα είναι κτισμένο το Δημοτικό Σχολείο Αναφωτίας. Στην κορυφή του υψώματος υπήρχε παλιά ανεμόμυλος, στον οποίο οι κάτοικοι άλεθαν σιτάρι. Αργότερα τον χάλασαν για να αναγείρουν το Δημοτικό Σχολείο Αναφωτίας.
Η Ανεφανή: Είναι η κορυφογραμμή στα σύνορα Αναφωτίας – Αγγλισίδων στον κεντρικό δρόμο. Κατά τον εμβριθή ερευνητή Ρόη Παπαγγέλου, που συνέγραψε το Μέγα Κυπρο – Ελληνικο – Αγγλικο λεξικό του κυπριακού ιδιώματος, η λέξη σημαίνει: εμφανής τοποθεσία, εμφανές μέρος λ.χ. ύψωμα ή περίοπτη θέση απ΄ όπου πρωτοφαίνεται το χωριό ή η πόλις που βρίσκονται πιο πέρα. Το
μέρος αυτό βρίσκεται σε διάσελο, δηλαδή πάνω σε μονοπάτι που αποτελεί δίοδο ανάμεσα σε δύο υψώματα.
Η Ατόμουττη: Βουνό στα νότια του χωριού αριστερά από τον δρόμο Μαζωτόύ – Αλαμινού. Εκ πρώτης όψεως ακούεται ποιητική η απόδοσις «αετοκορφή», αλλά δεν είναι επιστημονικός ορισμός όταν σπεύδουμε να δώσουμε μια ευλογοφανή εξήγηση. Ας αναλύσουμε τα δύο συνθετικά. Ο «ατός» στα Κυπριακά σημαίνει και αετός , αλλά κυρίως θα πει γυπαετός,γύπας, διότι οι αετοί έχουν τις φωλιές τους σε πανύψηλες, απόκρημνες βουνοκορφές και δεν κατεβαίνουν στα πεδινά. Έτσι συνηθίζουν οι γύπες, οι ατοί. Το δεύτερο συνθετικό «η μούττη»σημαίνει α) η μύτη β) το ράμφος και γ) η κορυφή ενός όρους ή λόφου. Γιατί να φωλιάζουν τόσοι γύπες ειδικά πάνω σ΄ εκείνον τον λόφο, ώστε να του
δοθεί τέτοιο όνομα; Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι το σχήμα της κορυφής του λόφου μοιάζει σαν γαμψή μύτη (ράμφος) αετού ή γυπαετού. Στην Ελλάδα «αετοράχη» δεν σημαίνει πλαγιά όπου κατοικούν αετοί, αλλά απόκρημνο καταράχι, εκεί όπου μόνο αετοί τολμούν να πετάξουν.
